වහල්භාවය සාධාරණීකරණය කළ ආගම

මම ඔබට යෝජනා කරනවා Harriet නැමැති ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටය නරඹන්නටය කියා. ඇමෙරිකාවේ වර්ණ භේදවාදය සහ වහල්භාවය පැවැති සමයේ වහලුන් අතරින් පැන නැගි දිරිය කාන්තාවකගේ කතාව ඒ චිත්‍රපටයේ අන්තර්ගතයි. මේ සටහනේ ⁣තේමාව හැරියට් නෙමෙයි. ඒ චිත්‍රපටයේ ආරම්භයේ එන එක්තරා දර්ශනයක්.

සුදු ජාතික වහල හිමියන් වහලුන්ටත් ආගම ඇදහීමේ නිදහස(?) ලබාදී තිබුණා. මේ හැරියට් චිත්‍රපටයේ මුල් දර්ශනයක තිබෙනවා සුදු ජාතික හාම්පුතුන්ගේ අධීක්ෂණය යටතේ කළු ජාතික පූජකයෙකු වහලුන්ට ආගමික දේශනයක් පවත්වන අවස්ථාවක්. ඒ දේශනයේ සාරාංශය වහල් භාවයෙන් පළා යාම පාපයකි" වැනි අදහසක්.

එවැනි ඇමෙරිකානු වහල් ක්‍රමය ගැන චිත්‍රපට ගණනාවක් මා නරඹා තියෙනවා. ඒවා සියල්ලේදීම වහල් ක්‍රමය පවත්වාගෙන යාම සඳහා ආගමික සංස්ථාව විසින් ඉටුකළ භූමිකාව කුමන හෝ අවස්ථාවක උද්දීපනය කර තිබුණා.

එනම් දෙවියන් විසින් සුදු ජාතිකයා තමන්ට වඩා උසස්ව මවා ඇති බවත්, එසේ මවා ඇත්තේ දෙවියන් වෙනුවෙන් තමන්ට අණසක පැතිරවීමට බවත්, සියළු දුක් ගැහැට ඉවසා දෙවියන්ගේ කැමැත්ත අනුව තමාව අයත් කොට ඇති සුදු හාම්පුතා යටතේ යහපත් ලෙස ජීවත් වන්නේද යන්න දෙවියන් බලා සිටින බවත්, එසේ යහපත් ලෙස වසන අයට සුගතිය හිමිවන බවත්, වහල් හිමියාට අභියෝග කරන හෝ පලා යන අයට නරකාදිය හිමි වන බවත් මේ වහලුන්ට දේශනා කෙරුණා.

ඇතැම් වහලුන් එය නොසළකා හැරියද, බොහෝ අය එය දෙවියන් මුල් කරගෙන සිදුකරන ප්‍රකාශයක් බැවින් වහල් බවින් පලා යාමට මහත් බියක් දක්වන අවස්ථාද එම චිත්‍රපට වල දැකිය හැකියි.

අතීතයේදී ආගම නිරූපණය කළ ඒ භූමිකාව ආගම විසින් අදටත් වෙනත් ආරකින් සිදු කරනවා. හාම්පුතා තමන්ට වඩා පොහොසත් සහ ඇති හැකි අයෙකු වී ඇත්තේ ඔහුගේ පින, කුසල ශක්තිය, කර්ම ශක්තිය හෝ සර්වබලධාරී දෙවියන්ගේ කැමැත්ත මත බවත් තමාට අසීරුවෙන් ජීවත් වීමට සිදුවී ඇත්තේ ඒ හේතු නිසාම බවත් ආගම විසින් සැදැහැවත් වැඩකරන පාංතිකයෙකුට ඒත්තු ගන්වනවා.

හාම්පුතාගේ පොහොසත් කමෙන් සැළකිය යුතු කොටසක් තමාගේ ශ්‍රමය කුණු කොල්ලයට මිළට ගෙන එය අධික මිලකට වෙනත් කෙනෙකුට අලෙවි කිරීමෙන් ලබන ලාභයයි යනුවෙන් ඇස් පනාපිට පවත්නා යථාර්ථය ඉහත කී ආගමික පැහැදිලි කිරීම තුල සැදැහැවත් වැඩකරන පාංතිකයාට නොපෙනී යනවා.