රාවණාවාදී පොතපතෙහි ස්වභාවය

රාවණාවාදය සම්බන්ධයෙන් ඊයේ පළකල ලිපියට ලැබුණු ප්‍රතිචාර මත ඒ පිළිබඳව මගේ චින්තන ප්‍රවේශය තවදුරටත් පැහැදිලි කළ යුතුයැයි මම සිතනවා. මම කියන්නෙ රාවණා සම්බන්ද සියළු කතා ප්‍රබන්ද කියල නෙමෙයි. නමුත් හමුවන මූලාශ්‍ර මේ තරම් දැවැන්තව විස්තරාත්මකව රාවණා ප්‍රතිරූපය හදාගන්න ප්‍රමාණවත් නෑ කියන එකයි මම කියන්නෙ.

චක්‍රමය ස්වභාවය

එහෙම හමුවන මූලාශ්‍ර වලට අමතරව ලියැවුණු සාහිත්‍ය ඉතිහාස අධ්‍යයන යැයි කියන පොතපත හැමවිටම මූලාශ්‍රය විදියට ගන්නෙ කලින් කවුරුහරි ලියපු ඒ වගේම පොතක්, ඒ පොත අරන් බලපුවාම එයත් අරන් තියෙන්නෙ ඒ වගේම පොතක්. ඔය විදියට හොයාගෙන යද්දි චක්‍රයක් වගේ වටේට කැරකෙන ස්වභාවයක් රාවණාවාදී පොත්පත් වල තියෙනවා. ඒ අනුව රාවණාවාදී කතාවක් කියන්න සැබැවින්ම පදනම් කරගත් ඓතිහාසික මූලාශ්‍රය කුමක්ද හොයාගැනීම අසීරුයි. එහෙම අමාරුවෙන් හොයාගත්තත් පේන්නෙ ඒක ඔය පොත්පත්වල කියන තරම් ලොකු විස්තරාත්මක කතාවක් කියන්න ශක්තිමත් මදි බව.

ඕක උදාහරණයක් මගින් මෙහෙම පැහැදිලි කරන්න පුළුවන්:-

1.මගේ ජාතික හැඳුනුම්පත අනුරාධපුර නගරයේ වැටිලා තිබිලා හමු වෙනවා.

2. ඒක දකින කෙනෙක් අථිල අතාවුදගේ හැඳුනුම්පත අනුරාධපුරයේ වැටී තිබූ බව වාර්තා කරනවා.

3. ඒක මූලාශ්‍රය කරගෙන තව කෙනෙක් අථිල අතාවුද අනුරාධපුරයට ආවා වියහැකි බව කියනවා.

4. ඒක මූලාශ්‍ර කරගන්නා තවකෙනෙක් අතාවුද අනුරාධපුරයට ආව බව ඔප්පු වුණැයි කියනවා.

5. ඒක මූලාශ්‍ර කරගෙන මගේ වෘත්තිය කුමක්දැයි දන්නා තවත් කෙනෙක් අථිල අතාවුද අනුරාධපුරය අධිකරණයේ නඩුවක් සඳහා පැමිණියා විය හැකියයි ලියනවා.

6. ඊළඟ කෙනා මම ආවේ නඩුවකටමයි කියා ලියනවා.

7. ඊළඟ කෙනා මම අනුරාධපුරය ගොස් බෞද්ධයෙකු ලෙස ශ්‍රී මහාබෝධියට නොයා ආපසු නොයනු ඇතැයි කියා ලියනවා.

8. ඊළඟ කෙනා මම නඩුවක් සඳහා අනුරාධපුරයට පැමිණ ඒ ගමන් ශ්‍රී මහා බෝධියට ගිය බව නියතයක් සේ ලියනවා.

ඔය විදියට තව දුරට යද්දි මම අනුරාධපුරයට ආපු වාහනය, ඇවිත් කාපු කෑම, ඇඳගෙන ආපු ඇඳුම, හමුවූ අය, ආ ගිය තවත් තැන් යනාදී වශයෙන් ගොඩක් දේවල් ලියවෙනවා.

නමුත් හමුවී ඇති සැබෑ මූලාශ්‍රය මගේ ජාතික හැඳුනුම්පත අනුරාධපුරයේ තිබී හමුවීම පමණයි.

එහිදී මම ඇත්තටම අනුරාධපුරයට පැමිණි අවස්ථාවක එය වැටුණා වන්නටත් පුළුවන්, නැත්නම් මම කොළඹ අනුරාධපුර බස් රථයක පැමිණි මගේ හැදුනුම්පත බස් රථයේ වැටී මම කුරුණෑගලින් බැස්සා වන්නටත් පුළුවන්. නැත්නම් යම් කෙනෙකු යම් වංචනික කටයුත්තක් සඳහා මගේ හැඳුනුම්පත සො⁣රාගෙන එය අනුරාධපුරයේ දමා ගියා වන්නටත් පුළුවන්.

ජනවාර්ගික දේශපාලන ව්‍යාපෘතියක්

රාවණා ගැන විස්තර ගොඩක් ඉදිරිපත් කරන පොත්පත් වල ස්වභාවය ඕකයි. ඇයි එහෙම වෙන්නෙ? මම හිතන විදියට ඒක දේශපාලන ව්‍යාපෘතියක්. ජය කෙහෙළිය සඳහා උත්කෘෂ්ට සංකේතයක් නිර්මාණය කරගැනීම, උරුමය පිළිබඳව සෙලැවිය නොහැකි ජනමතයක් සමාජගත කිරීම වගේ අරමුණු එයට තිබෙනවා වෙන්නට පුළුවන්.

ඔය රාවණා ගැන පර්යේෂණ කරන උගතුන්ගේ කතා ඇසීමේදී ඔවුන් රාවණා ගවේෂණය හා සමගාමීව ඔය ඉහත කී අන්දමේ ජනවාර්ගික දේශපාලන අදහස්ද දරණ බව බොහොම පැහැදිලිව පේන දෙයක්. අපිට ලෝකයට පෙන්විය හැකි ශක්තිමත් මූලයකින් එන ඉතිහාස කතාවක් නිර්මාණය කරගැනීමේ දේශපාලනික වටිනාකම ඔවුන් කෙළින්ම කියනවා.

පර්යේෂණයේ ප්‍රවේශය

එතකොට ඔවුන් කරන රාවණා ගවේෂණ පුද්ගල නිහ්ශ්‍රිත (subjective) ගවේෂණ මිස වාස්තවික (objective) විග්‍රහයන් නොවේ. ඒ කියන්නෙ සරළව ඔවුන් ගවේෂණ කරන්නෙ රාවණා සිටි බව ඔප්පු කිරීම සඳහා. ඒ සඳහා උදව් නොදෙන සොයාගැනීම් ඔවුන් සම්පූර්ණයෙන්ම නොසළකා හරිනවා. පර්යේෂණයකින් විශ්වාසදායී ප්‍රතිඵලයක් ලබාගන්නට නම් ඒ පිළිබඳව විවෘත ප්‍රවේශයකින් පර්යේෂණ කළ යුතුයි. මෙතනදි නම් රාවණා හිටියද නැද්ද? හිටියත් ඔය කියන තරම් විභූතියක් තිබුණද නැද්ද? රාවණා ඇත්තටම ලංකාවෙ හිටියද නැද්ද? එහෙම විභූතියක් තිබුණත් නැතත් රාවණා සිංහලයන්ගේ ආදිතම මුත්තාද නැද්ද? යනාදී වශයෙන්.

එහෙම නැතුව රාවණා හිටියා කියලා ඔප්පු කරන්න පර්යේෂණ කරන කෙනෙක් ගෙනහැරපාන්නෙ විතරක් නෙමෙයි, බොහෝවිට ඔහුට පේන්නෙත් එහෙම හිටියා වියහැකියි කියන්න පුළුවන් සාධක පමණයි. හිටියෙ නෑ කියල ඔප්පු කරන්න පර්යේෂණ කරන කෙනෙක් කියන්නෙ හිටියෙ නෑ කියන මතයට උදව් වන දෑ පමණයි.

නමුත් ඔය ඉතාම වැදගත් ඓතිහාසික පර්යේෂණය එහෙම විවෘත ප්‍රවේශයකින් කෙරෙන එකක් නෙමෙයි. එයට හේතුව මම ඉහත සඳහන් කළ ජනවාර්ගික දේශපාලන අරමුණ ඒ තුල සැඟවී තිබීම.