මේ කතාව ලංකාවෙ ගොඩක් අයට අහල හුරු පුරුදු ඇති. ගොඩක් අය නයෙක් හම්බ වුණාම කටයුතු කරන්නෙත් මේ ආකාරයට වෙන්න ඇති. ඒත් ඇයි එහෙම වෙලා තියෙන්නෙ?
ප්‍රධාන වශයෙන් බෞද්ධ සාහිත්‍යය තුල එන සත් සතියේදි බුදුන් වර්ෂාවෙන් ආරක්ෂා කළ බව කියවෙන්නෙ මුචලින්ද නාග රාජයා. එ නිසා බොහෝ බෞද්ධයන්ට නයෙක් දැක්ක ගමන් පේන්නෙ මුචලින්දව. ඒ හේතුවෙන් වෙන සර්පයින්ට පොල්ලක් අරන් සම්බෝල වෙන්න පතබාන මිනිස්සු නයා දැක්කම පළයං පුතා කියනව.
නෛයඩි වන්නමේ තියනව මෙහෙම:-
ඉපිද ඒ බෝසත් නා ලොව වාරෙක
පැහැද රකිති සිල් නරළොව වනයක
බෝ වද දෙමින් අල්ලා අහිකුණ්ඨික
පැසද ලමින් නටවා දුක් දී නෙක
මේ ඇත්තටම බෞද්ධ දර්ශනයේ මූලික ඉගැන්වීමට පවා පටහැණි දෙයක්. බෞද්ධ දර්ශනයේ පොදුවේ ප්‍රාණඝාතයෙන් වලකින්නට කියනවා මිස අවස්ථානුකූලව එක් සත්ව විශේෂයක් මරා තවත් සත්ව විශේෂයකට ඇති බැඳියාවක් මත පදනම්ව අල්ලස්මය වරප්‍රසාද දෙන්න කියා නැහැ.
ඒ වගේම ශ්‍රී ලංකාවේ අතීතයේ වාසය කළ නාග ගෝත්‍රිකයන් පිළිබඳව ඇති ජනප්‍රවාදත් නාගයාට දක්වන විශේෂ සැළකිල්ලට හේතුවක්. ඒ ජනප්‍රවාද වල යම් සත්‍යයක් ඇත්තේ යැයි ගත්තත් නාග ගෝත්‍රිකයන් යන්නෙන් නාගයන් අදහන නාගයා මූලික කරගත් සංස්කෘතියක් සහිත මිනිසුන් කණ්ඩායමක් අදහස් වූවා මිස සැබැවින්ම නාගයන් නාග වේශයෙන් මිනිසුන් සමඟ කතාබහ කළ බව ගනුදෙණු කළ බව සිතීම මුළාවක්.
අනිත් හේතුව ප්‍රධාන වශයෙන්ම හින්දු ආගමික විශ්වාසය තුල නයාට ලැබිල තියන සුවිශේෂී ස්ථානය. ශ්‍රී ලංකාවෙ බෞද්ධාගමට පවා හින්දු ආභාසය ලැබිල තියනව. සංස්කෘතිය වුණත් හින්දු හැඩයත් එක්ක ඒකාත්මික එකක් බව පිළිගන්න වෙනව.
මූලිකවම හින්දු ඇදහිල්ල තුල එන ශිව දෙවියන් වාසුකී නම් නාගයා කර වටේ දමාගෙන ඉන්නව. ඇතැම් අවස්ථා වල විෂ්ණු දෙවියන්ගෙ රූපයත් අඹන්නෙ දරණ ගහගත්තු අධිශේෂා නම් නාග රාජයා මත නැගිලා ඉන්න විදියට. මීට අමතරව හින්දු දේව විශ්වාස තුල නාගයාට සුවිශේෂී ස්ථානයක් දීල තියන තැන් රාශියක් තියනව.
ඔය හේතුව මත ශ්‍රී ලංකාවෙ වුණත් බොහෝ දේවාල වල විෂ දළ කඩා හීලෑ කළ නාගයින් නිදැල්ලේ සිටින ආකාරය දකින්න පුළුවන්.
ඇත්තටම බැලුවොත් සිදුවන්නේ නාගයා කියන සතා තමන්ට ආහාර ලැබෙන සැළකිල්ල ලැබෙන ස්ථානයක ජීවත් වීමට පුරුදු වීමයි. එහි සතෙකුගේ සාමාන්‍ය ස්වභාවයක් මිස කිසිම හාස්කමක් නොවේ. හාස්කමකැයි කීමට නම් විෂ දළ නොසිඳින ලද වනයේ සිට ඇල්ලූ ගමන් නාගයෙකුත් ඒ සුරතල් හැසිරීම පෙන්විය යුතුයි.
නමුත් එසේ සිදුවන්නේ නැහැ.මෑතකදී කැළණි පන්සලට දාතු ගෙන ආවැයි කී නාගයා පවා අල්ලා ආරක්ෂිතව ප්ලාස්ටික් බෝතලයක දමා තබාගත්තා මිස පැවසෙන පරිදි නාග ලෝකයෙන් තානාපති දූත මෙහෙවරකට පැමිණි මිනිසා සමඟ අදහස් හුවමාරු කරගත හැකි නාගයෙකු ලෙස අතේ හෝ විවෘත පැසක තබාගෙන සිටීමට හෝ කරවටේ පටලවාගෙන සිටීමටවත් හාමුදුරුවන් හෝ කපුරාල ඉදිරිපත් වූයේ නැහැ.
ඒ අනුව සැබැවින්ම සිදුවන්නේ නාගයා දේව භූමියට ආශක්තව දෙවියන් සමීපයේ වාසය කිරීම නොව නිදහසේ ජීවත් වූ සතෙකු අල්ලා ඌට අනේකවිධ හිංසා පැමිණිවීමෙන් පසු හීලෑ කොටගෙන දේවාල භුමි වල ජීවත් වීමට සැලැස්වීම පමණයි.
භාරතයේ නාගයා ගුප්ත විද්‍යාත්මකව කොතරම් වැදගත් ලෙස සැලකූවාද යන්න ඔවුන්ගේ සාහිත්‍ය තුල පමණක් නොව ටෙලිනාට්‍ය චිත්‍රපට සාහිත්‍යය තුලින් පවා පේන දෙයක්. නාගීනා සහ ශ්‍රී ලංකාවේ සිංහලෙන් හඬකවා මෑතදී විකාශය වූ ප්රේම දඩයම පවා නාග සාහිත්‍යයට උදාහරණ.
ඇතැම් අය නාගයන්ගේ වර්ණය සහ ශරීර ප්‍රමාණය අනුවත් සුවිශේෂී බවක් දකිනවා. ඇතැම් තැනක කළු නාගයින් පූජනීය බව කියවෙද්දී තවත් තැනක සුදු නාගයින් පූජනීය බව කියවෙනවා. නාගයෙකුගේ ශරීර වර්ණය වෙනත් ඕනෑම සතෙකුගේ මෙන් ඌගේ ජාන වලට අනුන තීරණය වන දෙයක් මිස එයින් ඌගේ බුද්ධිමය ප්‍රභාව ප්‍රකාශ වන්නේ නැහැ.
සමහර අවස්ථා වල නිවාස ආශ්රිතව ජීවත් වීමට පුරුදුවූ නාගයින් ඒ නිවසේ සිට නිවසට හෝ දේපොළට ආශාවෙන් මියගිය ඥාතීන්ගේ පුනරුත්පත්තිය ලෙස සළකා උන්ට දිනපතා ආහාර බිත්තර පමණක් නොව ඇතැම් විට මත්පැන් පවා පිළිගන්වන අවස්ථා දකින්න ලැබෙනවා. නාගයෙකු යම්කිසි ස්ථානයකට හුරු වන්නේ වෙනත් ඕනෑම සතෙකු මෙන් ඌගේ පහසුව සළකා මිස වෙනත් අමුතු හේතුවක් මත නොවෙයි. ඌට දිනපතා එකම වේලාවට ආහාර ලබාදීමට පටන්ගතහොත් ඌද වෙනත් ඕනෑම සත්ත්වයෙකු මෙන් පුරුදු වෙලාවට ආහාර සඳහා එතැනටම පැමිණෙනවා ඇති. මෙය අතිශය සාමාන්‍ය හැසිරීමක් වගේම ඉතා භයානක දෙයක්. මන්ද දිනපතා ආහාර ගැනීමට පුරුදු වූ නාගයාගේ පවා විෂෙහි අඩුවක් නොවන බැවින්. විශේෂයෙන්ම නිවස අවට නයෙකු ගැවසීම යනු ඉතාම භයානක තත්වයක්.
නාගයාගේ පෙනුම ස්වභාවයෙන්ම අනෙක් සර්පයන්ට වඩා අභිමානවත් දැකුම්කළු එකක්. එමෙන්ම උගේ ගමන බිමන පවා ගැරඬියන්ගේ මෙන් වේගවත් කලබල සහිත නිවට එකක් නොව මදක් සන්සුන් එකක්. නමුත් එය නාගයා කියන සර්පයාගේ උත්පත්තියෙන් ලද ස්වභාවය මිස ඌ අනෙක් සර්පයින් මෙන්ම විෂ සහිත අණක් ගුණක් නැති සර්පයෙක්ය යන කරුණ වෙනස් වන්නේ නැහැ.
මෙම සටහනේ ආරම්භයේ සඳහන් කළ පාඨයේ මෙන් ඇතැමුන් නාගයන්ට "පුතා" යනුවෙන් ආමන්ත්‍රණය කරන අවස්ථා දැකිය හැකියි. නයාට කිසිඳු ආකාරයකින් පුතා යනුවෙන් කරන ආමන්ත්‍රණය ඇසෙන්නේ නැහැ. මන්ද භට අදාළ ඉන්ද්‍රියන් ඌ ස්වභාවිකවම පිහිටා නෑ. පොළව හා ස්පර්ශ වීමෙන් පොළවට දැනෙන කම්පන හඳුනාගන්නට පමණක් ඌට පුළුවන්. නමුත් නාගයින්ට පුතා යැයි ආදරයෙන් ආමන්ත්‍රණය කිරීමෙන් පසු එය අසා නාගයා පිටවී ගිය බවට දිවුරන්නට සූදානම් අය ඕනෑ තරම් සමාජයේ හමුවෙනවා.
නාගයෙකු මරා දැමුවොත් එම මරා දැමූ පුද්ගලයාගෙන් පලිගන්නට නාගයින් හත්දෙනෙකු එන බව නාගයින් සම්බන්ධ තවත් ජනකාන්ත මිත්‍යා කතාවක්. එහි විද්‍යාත්මක පසුබිම වන්නේ හැපින්නක පහර දී මරා දමන විට විරුද්ධ ලිංගික නාගයින් ආකර්ශනය කරගැනීමට ඌගේ ශරීරයෙන් නිකුත් වන ස්රාවයන් අඩංගු අවයවයට හානිවී එම ස්රාවයන් බාහිර පරිසරයට ගලා ගියොත් එහි සංවේදනයට ආකර්ශනය වී විරුද්ධ ලිංගික නාගයින් එම ස්ථානයට ඇදී ඒමට අවස්ථාවක් තිබීම පමණයි. සාමාන්‍යයෙන් නාගයෙකු පමණක් නොව ඕනෑම සර්පායෙකු මරා දැමීමෙන් පසු එම ස්ථානයේම පුළුස්සා දැමීමට හේතුව නාගයාත් සමගම එම ද්‍රව්‍යයන්ද විනාශ කිරීමයි.
ඒ අනුව නාගයා යනු අනෙක් ඕනෑම සත්වයෙක් මෙන්ම සුවිශේෂී සත්වයෙක්. ඌ අලංකාරයි, අභිමානවත්. ඒ සියල්ල ඌගේ ස්වභාවය මිස යම්කිසි අද්භූත හේතුවක් නිසා ඇතිවූ තත්වයන් නොවෙයි. වැදගත්ම දෙය නාගයා සතුව කුමන ලක්ෂණ පැවැතියද ඌ අධික විෂඝෝර සර්පයෙක්. මනුෂ්‍ය වාසය සහිත ස්ථාන ආශ්රිතව තබාගැනීම/ඉන්නට හැරීම ඉතාම අවදානම් සහගත මාරක විෂක් ඇති සර්පයෙක්. ඌට වන්දනාමාන කරමින් හෝ සාමාන්‍යකරණය කරගනිමින් ඉන්නට හැරීම ඉතාම භයානක ප්‍රතිඵල අත්කරදෙන්නට පුළුවන්.
නාගයා නොමරා ගැටළු විසඳාගන්නට පුළුවන් නම් එය වටිනවා. එය නාගයෙකුට විතරක් විශේෂ නෑ. වෙනත් ඕනෑම සර්පයෙකු හෝ සත්වයෙකු නොමරා ආරක්ෂාව තහවුරු කරගතහැකිනම් එය වටිනවා. එය හුදෙක් සතෙකුගේ ජීවිතය බේරීමේ අර්ථයෙන් මිස නාගයාගේ ජීවිතය බේරීමේ සුවිශේෂී වටිනාකමක් නැහැ.
එබැවින් නාගයෙකු හෝ වෙනත් ඕනෑම සර්පයෙකු මනුෂ්‍ය වාසයක් අවට සිට හමුවූ වහාම කළ යුතු හොඳම දෙය සර්පයන් ඇල්ලීමට පුහුණුව ලත් අයෙකු ගෙන්වා ඌව ආරක්ෂිතව අල්ලාගෙන මනුෂ්‍යවාසයෙන් තොර වනාන්තර ප්‍රදේශයකට ආරක්ෂිතව බැහැර කිරීම. එයින් සර්පයාගේ ජීවිතයට හානියක් නොවීමෙන් පරිසරයේ තුලනයට හානිවීම වලකිනවා. එමෙන්ම මිනිසුන්ගේ ආරක්ෂාවත් තහවුරු වෙනවා. එයයි හොඳම විසඳුම.
නමුත් සර්පයින් ඇල්ලීමේ පුහුණුව ලත් කෙනෙකු කැඳවාගැනීමට නොහැකි ඒ සඳහා කාල වේලාවක් නොමැති හදිසි අවස්ථාවක් නම් හොඳ නැවෙනසුළු පොල්ලකින් ප්‍රශ්නය අවසන් කිරීම තමයි දෙවැනි හොඳම විසඳුම.
No comments:
Post a Comment