අතීත යුරෝපයේ රජු යනු දෙවියන්ගේ කැමැත්ත මත මිනිසුන් පාලනයට ආ කෙනෙක් බව ආගමික සංස්ථාව මිනිසුන්ට කාවැද්දූ කාලයක් තිබුණා. ඒ අනුව දෙවියන්ගේ කැමැත්ත මත රජකරන තැනැත්තාගේ රාජ ආධිපත්‍යයට අභියෝග කිරීම පාපයක් වුණා. පූජකයන් රජවරුන්ගෙන් සහ උසස් යැයි සම්මත රදල පැලැන්තියෙන් තාන්න මාන්න වරප්‍රසාද ලබමින් සාමාන්‍ය ජනතාවට එය දහමක් ලෙස දේශනා කළා. එවිට ආගම යනු රජුගේ ආධිපත්‍යය රැක දෙන උපකරණයක් බවට පත්වුණා.
වර්ණභේදවාදය දැඩිව පැවැති ඇමෙරිකාවේ දකුණු දිග ප්‍රාන්ත වල වහලුන්ට ආගම දේශනා කළ පූජකයන්ගෙ දේශනා වල වහලුන් වහලුන් බවට පත්වී ඇත්තේ දෙවියන්ගේ කැමැත්ත අනුව බවත් වහල් හිමියා දෙවියන් වෙනුවෙන් ඔවුන්ව පරික්ෂා කරන්නට දෙවියන්ගේ කැමැත්තට අනුව පත්කරන ලද බලධාරියෙක් බවත් ඒ අනුව වහල්කමෙන් පලා යාම දෙවියන්ගේ කැමැත්තෙන් පළා යාමක් නොහොත් පාපයක් බවටත් වන ප්‍රකාශ අන්තර්ගත වුණා. එතනදිත් ආගම පවත්නා සමාජ ක්‍රමය ජනතාවගේ පලා යාමකික්, අසාධාරණයට එරෙහි නැගිටීමකින් හෝ විප්ලවවාදී මැදිහත් වීමකින් තොරව පවත්වාගෙන යාමේ උපකරණයක් ලෙස පාවිච්චි වුණා.
සුනීත පිළිබඳව කතාවේදි බුදුන් වහන්සේ කුලවාදය පිටු දැක්කත් පසුකාලීනව ශ්‍රී ලංකාවේ පවා කුල ක්‍රමය රැකීමේ තැනක බෞද්ධාගමික සංස්ථාව හිටියා. අදටත් ඉන්නවා. එතනදි උසස් කුලයක උපත ලැබීම කර්මය අනුව ලැබෙන දෙයක් ලෙසත් පහත් කුලයක උපත ලැබීම පාපයන් හේතුවෙන් ලැබෙන විපාකයක් ලෙසත් දේශනා කෙරුණා. ඒ අනුව පහත් කුලවල අය සැමදාම උසස් කුල වලින් සිදුනන මදි පුංචිකම් විඳිමින් උසස් කුළ වල අයට පහසුකම් සළසන්නෝ වියයුතු බවට මතයක් සමාජගත කෙරුණා. ඒ අනුව එතනදිත් පවත්නා සමාජ ක්‍රමය එලෙසම පවත්වාගෙන යාමේ උපකරණයක් ලෙස ආගම භාවිතා වුණා. අදටත් ශ්‍රී ලංකාවේ බෞද්ධාගමික නිකායන් අතිශයින් කුලවාදී.
වර්තමාන දේශපාලනයේදිත් දේශපාලනඥයෙකු ජනතා නියෝජිතයෙකු ලෙස පත්වී ජනතා මුදලින් සහ දේශපාලනඥයන්ට ලැබෙන දහසකුත් එකක් අයථා ක්‍රම වලින් පොහොසත් වෙද්දි සැප සම්පත් විඳිද්දි එය ඔවුන්ගේ පින්බලය අනුව ලැබෙන දෙයක් ලෙස සාධාරණීකරණය කෙරෙනවා.
විශේෂයෙන්ම දේශපාලනඥයන් වඩාත් පෝෂ්‍යදායක ආහාර ගැනීමෙන්, වායු සමනය කළ වාහනවල ගමන් ගැනීමෙන්, වායුසමනය කළ කාර්යාල නිවාස ආදියෙහි වාසය කිරීමෙන් ඔවුන්ගේ සිරුරු වල සහ පෙනුමේ ඇතිවන පිරිපුන් බව, පැහැපත් බව පිං පාට ලෙස හැඳින්වෙන අවස්ථා හිඟ නැහැ.
දේශපාලන පවුල්වල දරුවන් නවීන මෝටර් රථ පාවිච්චි කරද්දි, සැප සම්පතින් ආඪ්‍යව කල් ගෙවද්දි එය දෙස අභියෝගාත්මකව නොව භක්තියෙන් බලා ඉන්න තැනට ජනතාවගෙ හිත හදන්නෙ ආගම විසින්.
ඒ වගේම පාලක පැලැන්තිය විසින් ඔවුන්ගේ ආධිපත්‍යය රැක ගැනීම සඳහා දියත් කරන ප්‍රචණ්ඩත්වය ආදිය විවිධ ක්‍රම වලින් සාධාරණීකරණය කෙරෙනවා. නමුත් නිර්ධන පන්තිය බලහත්කාරයෙන් බලය ලබාගැනීම සඳහා නැගී සිට කරන ක්‍රියාවලියකදී සිදුවන ප්‍රචණ්ඩ ක්‍රියා සහ ජීවිත හානි මහා පාපයන් ලෙස හුවාදැක්වෙනවා. ඒ අනුව නැවතත් ආගම කොටසක් වරප්‍රසාද භුක්ති විඳින කොටසක් නොවිඳිනා දුක් විඳින පවතින සමාජ ක්‍රමය පවත්වාගෙන යාමේ උපකරණයක් වෙනවා.
ආගම සම්බන්ධයෙන් වන මේ දේශපාලනික උපකරණමය භූමිකාව මානව ඉතිහාසය පුරා නැවතත් නැවත නැවතත් සනාථ වූ දෙයක්.
ආගම පෞද්ගලික ආධ්‍යාත්මික සංවර්ධනය හෝ නිවීමක් ඉලක්ක කළ දෙයක් නම් එය පෞද්ගලික විය යුතුයි. නමුත් පාලක පැලැන්තිය සහ වරප්‍රසාදලත් පූජක පැලැන්තිය එය පෞද්ගලික දෙයක් වන්නට දෙන්නේ නෑ. මන්ද එහෙම කළොත් ඔවුන්ගේ වැජබීම දිගටම පවත්වා ගැනීමේ උපකරණයක් ලෙස ආගමේ වටිනාකම නැතුව යනවා.
ඒ නිසා පාලකයින් සහ පූජක පැලැන්ති නිරන්තරයෙන් ආගම යනු දේපලක්, වස්තුවක්, රැකිය යුතු නිධානයක් ලෙස නැවත නැවතත් මතු කරමින් එහි ආරක්ෂාව සඳහා යැයි කියමින් පවත්නා ක්‍රමය දිගටම පවත්වාගෙන යාම නැවත නැවතත් සාධාරණීකරණය කරනවා.
No comments:
Post a Comment